Een kijkje achter de schermen

De nachtelijke crisis van Lena

Het is een betrekkelijk rustige dinsdagavond als rond 20:00 het CIT in paniek wordt gebeld door Lena. Lena is 17 jaar en geeft aan in crisis te verkeren. Ze vertelt al een tijdje bij een vriend te verblijven, maar moet daar nu weg. Vervolgens zegt (lees schreeuwt) Lena dat het CIT nú een crisisplek moet regelen.

Als het CIT aangeeft eerst even rustig met haar de stand van zaken wil bespreken, om op die manier te beoordelen wat er precies nodig is, wordt Lena boos en dwingend. Een gesprek met Lena is lastig te voeren. Als Lena niet direct een oplossing krijgt die aansluit bij wat zij in gedachte heeft, gaat zij over tot het gebruiken van krachtermen zoals: “dus jullie laten een 17-jarige gewoon onder een brug slapen?” en ´aan jullie heb ik dus ook geen zak´. Nogmaals rustig aangegeven dat het CIT meer informatie van haar nodig heeft om samen met haar te overleggen wat voor nu passend en noodzakelijk is. Lena heeft geen zin in deze vragen en verbreekt de verbinding, nadat zij heeft aangegeven aan de CIT medewerker niks te hebben. Even later belt zij terug, maar als zij hoort dat ze dezelfde medewerker aan de telefoon heeft verbreekt ze onmiddellijk de verbinding. Omdat het om een minderjarig meisje met zorgelijke problematiek gaat, waar het CIT al zes keer eerder betrokken bij is geweest, besluit het CIT contact te leggen met de vader en Veilig Thuis om te kijken wat er aan de hand is.  

Vader geeft aan dat Lena op dit moment een gevaar voor zichzelf is en al vier weken van huis weg is. Lena plaatst de laatste tijd filmpjes op social media waarin zij onder invloed is van drugs. Lena zou o.a. Ketamine, XTC en Miauw gebruiken. Met name als Lena Ketamine gebruikt  braakt zij veel. Thuis was Lena niet meer te hanteren en verbleef daarom bij een vriendin en haar ouders. Vader kent deze mensen en geeft aan dat het een goed en veilig adres is. Het is bij deze kennissen vanavond misgelopen met Lena zoals het overal misloopt met Lena. De laatste tijd ziet vader bijschrijvingen op de rekening van Lena die van oudere mannen afkomstig zijn. Dan rijst al snel de vraag of Lena iets moet doen voor dit geld. Hierover is geen duidelijkheid maar roept wel veel gevoelens van onveiligheid op. Vader weet echt niet meer wat te doen en geeft dan zijn toestemming om Lena voor een nacht crisis te plaatsen mocht dit nodig zijn. Zelf zijn vader en moeder niet meer in staat Lena op te vangen, hoe moeilijk zij dit ook vinden. We besluiten Lena uit te nodigen om eens rustig in gesprek te gaan.

We spreken af met Lena op neutraal terrein. Lena komt behoorlijk wat later dan afgesproken was. Lena wil direct gebruikmaken van het toilet. Vanuit de hal is duidelijk hoorbaar dat Lena aan het braken is. Na een tijdje is Lena weer in staat om het gesprek aan te gaan. Dat wil zeggen; erbij komen zitten. Lena komt afwezig over en hangt er een beetje bij. Het CIT weet al snel dat een goed gesprek voeren met Lena niet haalbaar is. Het lijkt vooral noodzakelijk dat Lena haar rust kan pakken, omdat zij mogelijk al nachten niet geslapen heeft. Van het respectloze gedrag eerder op de avond aan de telefoon is niets meer over. Nu is zij goed aanspreekbaar en vriendelijk, hooguit wat apathisch. Lena doet haar verhaal over de diverse verblijfplaatsen van de afgelopen periode. Haar drugsgebruik en zelfbeschadiging maakt dat zij steeds in de problemen komt en niet meer welkom is op de adressen waar haar verblijf werd geboden. Op het laatste adres  bij kennissen van haar ouders, woonden ook drie mannen en Lena voelde zich daar niet veilig. Ze vertelt waar deze onveilige gevoelens vandaan komen. Lena geeft aan dat haar destructieve gedrag voortkomt uit haar verleden waar we niet over zullen uitweiden. Lena voelt zelf aan dat het helemaal de verkeerde kant met haar opgaat, maar heeft niet meer het vermogen zichzelf bij te sturen. Lena vertelt dat ze weet dat het tijd is om hulp te accepteren. Op de vraag of zij op dit moment onder invloed is, antwoordt zij ontkennend. Het CIT heeft hier haar twijfels bij, want ze is al vier keer naar het toilet gegaan en ze horen haar steeds braken. Alle tekenen wijzer erop dat Lena onder invloed is. Naast het braken heeft ze ook rode ogen, laat neurotisch gedrag zien, dwaalt af en zakt steeds weg. Het had dan ook geen zin om langer in gesprek te gaan en heeft het CIT besloten Lena in ieder geval voor de nacht crisis te plaatsen. Dan kan Lena haar roes uitslapen en kan er de volgende dag met haar besproken worden welke hulp zij nodig heeft om haar leven weer op de rit te krijgen. Lena staat hier voor open en gaat akkoord met de plaatsing en ze belooft niet weg te lopen. Het CIT draagt over aan de lopende hulpverlening. Het doel is Lena nu binnenboord te kunnen houden en samen met haar, haar hulpvraag vorm te geven.

Nu is het inmiddels nacht en is het tijd voor Lena en het CIT om wat uurtjes slaap te pakken. Morgen is er weer een dag. De volgende crisis staat alweer voor de deur..

Lees ook deze verhalen