Op een doordeweekse ochtend stap ik net het gebouw binnen. De geur van koffie is te ruiken als ik langs het koffieapparaat loop. Ik zet mijn spulletjes neer bij de computer waar ik die dag plaats denk te nemen. Ik had nog genoeg administratieve dingen te doen voor mijn neventaken waar ik verantwoordelijk voor ben binnen het CIT. Mijn collega stelt iemand voor, die vanuit “Veilig Thuis” Rotterdam een dagdienst meeloopt. Nadat we de overdracht van de nachtdienst hebben gehad, komt er een telefoontje binnen. Dit verandert de ochtend en we kunnen gelijk aan de slag.
Casus
Een begeleider van een sociale werkplaats belt naar het CIT. De casus wordt voorgedragen. Het gaat om een Karien van 46 jaar oud met een licht verstandelijke beperking en autistische trekken. Tevens is Karien zwervend en heeft zij geen vaste verblijfplaats op dit moment, maar komt hij iedere dag netjes naar haar werk. Zijn begeleider heeft hem geadviseerd naar de dakloze opvang te gaan. Echter lukt het Karien zelf niet om naar de nachtopvang te bellen om 21:00 uur, en daarom slaapt zij dus op straat. Haar begeleider belt omdat Karien momenteel suïcidale uitspraken doet en ze na vandaag 5 dagen dicht zijn, waardoor ze dus 5 dagen op straat zou staan. Haar begeleider maakt zich zorgen en is bang dat het niet goed gaat komen. Karien is bekend met diabetes, ook hierom maakt zij zichzelf zorgen.
Suïcide
Omdat het in de casus draait om suïcide, zijn we ter plaatse gegaan om poolshoogte te nemen bij Karien. We gaan kijken wat Karien nodig heeft en een inschatting maken van haar suïcidaliteit. Hier lopen we het protocol suïcide voor door. Als we hier beter zicht op hebben, kunnen we contact opnemen met de GGZ. Heb je zelfmoordgedachten? Bel 113 of ga naar de website www.113.nl
Gesprek
Wij gaan in gesprek met Karien. In het gesprek blijkt dat Karien haar moeder ontzettend mist. Haar moeder regelde alles voor Karien, vertelt hij. Karien vertelt ons dat haar moeder een aantal maanden geleden is overleden. Vorige week kreeg Karien ruzie met haar vader en heeft Karien zelf besloten om te vertrekken uit het huis waar zij met zijn ouders leefde.
Karien geeft aan dat hij niet per se zelfmoord wil plegen, maar dat het op deze manier ook allemaal geen nut heeft. Karien geeft aan dat het allemaal wat veel is voor hem. Zijn zou graag rust willen en hulp om alles op de rit te krijgen.
Als ik Karien vragen stel over haar diabetes, komen we er gaandeweg achter dat Karien al 5 dagen met dezelfde naald prikt en ook geen meetinstrument heeft om haar bloedsuikerwaardes te meten. Karien kan mij goed vertellen hoe het allemaal hoort te zijn in een normale situatie, maar lijkt de vertalingsslag naar de praktijk niet te kunnen maken. Karien overziet het allemaal niet en weet niet hoe zij het opgelost krijgt. Maar één ding was zeker, terug naar haar vader was geen optie, gaf Karien aan.
Naarmate het gesprek vordert, vertelt Karien ons dat zij sinds zondag zichzelf nog niet heeft kunnen douchen en geeft zij aan dat haar schone kleding op is. Karien had nog een beetje geld, gaf zij aan, en hier at zij worstenbroodjes en dronk cola van. Op deze manier hield zij op gevoel haar bloedsuikerspiegel goed.
Coördineren crisisplek
Na telefonisch overleg met mijn collega Amber op kantoor en afweging van bovenstaande situatie kwamen wij samen tot de conclusie om op goedkeuring van Karien haar een crisisplek te faciliteren. Amber gaat vanaf dit moment op de achtergrond telefonisch alles in werking zetten en klimt in de telefoon met een van onze ketenpartners, ‘Amarant’ (www.amarant.nl).
Medisch
Karien heeft diabetes. Omdat Karien al dagen zijn bloedsuiker niet heeft gemeten, is het van belang dat dit gecontroleerd wordt. Wellicht komt bepaald gedrag voort uit de waardes van Karien zijn bloedsuiker, of is Karien in levensgevaar. Dit hebben wij op voorhand gecheckt met een dokter die de collega van VT kende (dank voor de hulp/meedenken). Met toestemming van Karien is haar huisarts gebeld en heb ik de situatie uitgelegd. Karien kon een half uur later direct terecht. Wij zijn direct met Karien naar de huisarts gereden. Uit bloedsuikercontrole bleek dat deze zeer hoog was. Samen met de huisarts is er toen gekeken wat er nodig was om deze weer naar beneden te krijgen.
Crisisplek
Op de achtergrond heeft mijn collega contact gehad met stichting Amarant. Zij hadden een passende plek voor karien waar zij de komende 2 weken kon verblijven. Op deze locatie is het personeel opgeleid voor diabetes en kunnen ze goed aansluiten bij de behoefte van karien. Toen karien dit hoorde, viel er zichtbaar een last van zijn schouders. karien was erg blij en emotioneel.
Na het huisartsbezoek zijn we de spullen van Karien gaan halen op zijn werk. Wij zijn aansluitend doorgereden naar de woongroep waar Karien tijdelijk wordt opgevangen voor de “crisis”.
Amarant
Amarant helpt mensen zoals jij, met een verstandelijke beperking, autisme of hersenletsel, gebruik te maken van jouw mogelijkheden. Jouw welzijn en geluk staan hierbij centraal.
Omdat het CIT een integraal team is binnen Hart van Brabant, maakt dat het schakelen in situaties als bovenstaande soms makkelijker. Ikzelf ben vanuit “Amarant” gedetacheerd bij het CIT. Omdat ik al lange tijd werkzaam ben binnen deze organisatie, wist ik dan ook dat Amarant de meest geschikte organisatie zou zijn voor Kees.
CIT
Het Crisisinterventieteam bestaat uit professionals van Jeugdbescherming Brabant, Veilig Thuis, GGZ Breburg, Amarant Groep en Sterk Huis. Samen hebben ze de kennis in huis voor een goede beoordeling van de situatie. Het doel is om zo snel mogelijk te zorgen voor rust en veiligheid, en indien nodig wordt er gekeken naar opvang of andere ondersteuning. Het Crisisinterventieteam is actief in de regio Hart van Brabant en is 24/7 te bereiken op 0800-8013.
Afsluiting
Omdat Karien het allemaal niet meer overzag, liet zij die dag de regie compleet aan ons over. Karien vertrouwde erop dat zij in goede handen was en gaf aan dat zij blij was dat er een oplossing geboden kon worden. Toen wij Karien naar haar tijdelijke slaapplek hebben gebracht en de overdracht naar Amarant hadden gedaan, merkten we dat karien emotioneel werd. Karien bedankte ons nogmaals voor de goede zorgen en barstte in tranen uit. Gelukkig is Karien in goede handen. Toen we de deur sloten, pinkte ook ik een traantje weg. We blijven immers allemaal mensen met gevoel.
