Het is donderdagmiddag wanneer de politie naar het CIT belt. Juul neemt op, de politie heeft een 112-melding gekregen dat een zoon (23) zijn moeder in elkaar heeft geslagen. Ter plaatste treft de politie een schrijnende situatie aan. De woning staat volledig op zijn kop. Er ligt een twee persoons matras in de woonkamer, overal vernielde spullen en er liggen overal glasscherven. De moeder zit in elkaar gedoken, huilt en is bang dat zodra de politie vertrekt, haar zoon haar opnieuw iets aan zal doen. Juul pakt haar spullen en gaat naar de woning.
Wanneer Juul aankomt bij de woning zit de politie buiten met de zoon. De politie probeert een inschatting te maken of de zoon rustig zal blijven. Ze hebben inmiddels begrepen van zijn moeder dat hij in een keer van stemming kan wisselen. Het ene moment is de zoon trots op zijn moeder, tilt haar op en vertelt haar wat voor een sterke vrouw zij is. Het andere moment explodeert hij en is hij zowel fysiek als verbaal erg agressief. Dit vindt de moeder erg angstaanjagend en vraagt zich af wat er in zijn hoofd afspeelt. Hulpverlening kan op dit moment nog niets betekenen, omdat er nog geen goede analyse is. Deze analyse is nodig om op zoek te gaan naar een juiste instantie.
Juul bekijkt wat ze kan betekenen in deze situatie. Voorheen woonde de zoon op zichzelf tot dit niet meer goed ging met drugsgebruik e.d. Hij is erg beïnvloedbaar door zijn omgeving en had de “verkeerde” vrienden ontmoet. Deze vrienden waren betrokken bij berovingen, drugs, geweld en prostitutie. Vanuit die situatie is hij bij zijn vader gaan wonen. Ook bij vader ging het maar een geringe tijd goed; hij sloopte regelmatig meubels en is uit huis gezet na een flinke ruzie. Hierdoor heeft zijn moeder hem opgevangen. De moeder geeft aan dat ze erg bang is omdat de zoon haar keel dichtgeknepen heeft en ze zit zichtbaar onder de blauwe plekken. Zoon is gediagnosticeerd met PDD-NOS en agressie-regulatie problematiek ook heeft hij sinds een aantal jaar ook regelmatig waanbeelden. Zoon veroorzaakt veel incidenten; hij heeft zijn zus aangevallen, hij heeft met de portier van een auto iemand van de fiets proberen te slaan, hij sloopt regelmatig ruiten of gooit met bloempotten naar nietsvermoedende voorbijgangers. Sinds dat de zoon bij zijn moeder woont is hij clean van het blowen, maar dit lijkt de situatie alleen maar te verergeren. Achteraf weet de zoon soms niet wat hij gedaan heeft en herinnert zich niets van de situatie. Hij ontkent ook dat hij zijn moeder pijn heeft gedaan. Sinds kort is er een nieuwe instantie bij betrokken, die gaat onderzoeken wat de zoon mankeert.
Ondertussen is de zoon bij het gesprek komen zitten tussen Juul en moeder. Hij vertelt dat hij onrust ervaart in zijn hoofd. Hij weet dat dit waanideeën zijn en heeft er veel last van. De aanleiding van zijn boosheid is voor hem ook onbekend. Naar aanleiding van de vorige escalatie is de zoon voor 3 dagen opgenomen geweest. Daar was hij volledig rustig en hebben ze hem ontslagen omdat dit niet de juiste plek voor hem was. Verschillende instanties hebben aangegeven dat een opname wél noodzakelijk was, maar toch wordt de zoon steeds ontslagen.
Voor nu is het besproken dat het voor beide partijen fijn zou zijn om de zoon een nachtje ergens gaat slapen. Gezien het tijdstip en de mogelijkheden die al zijn onderzocht, is de zoon voor één nacht in Riel geplaatst. De volgende ochtend neemt Juul contact op met de plek waar hij heeft geslapen. De begeleiding geeft aan dat hij om 10.00 uur ’s ochtends een gesprek met zijn hulpverlening heeft gehad en daarna op is gehaald door de moeder en dat zij in een ontspannen toestand samen zijn vertrokken naar het gesprek met de psychiater.
Kort hierna wordt Juul gebeld door de politie. De zoon heeft onderweg in de auto zijn moeder aangevallen waarbij zijn moeder een hoofdwond heeft opgelopen en ze is naar het ziekenhuis gebracht. De zoon wordt meegenomen door de politie en hij wordt voor het weekend vastgehouden op het bureau. Vier weken later neemt Juul opnieuw contact op met de moeder. Ze geeft aan dat haar zoon in de gevangenis zit. De moeder gaat elke week langs en geeft aan dat ze hem steeds verwarder over vindt komen. Volgens de moeder is het van belang dat haar zoon wordt gezien door een psychiater. Er moet snel een diagnose komen en daar is de hulpverlening al een hele tijd mee bezig om dat voor elkaar te krijgen.
Terugkijkend op de situatie geeft de moeder aan dat de situatie erg heftig en aangrijpend is geweest maar dat dit ook voor mooie inzichten en initiatieven heeft gezorgd. Ze voelt zich vanuit verschillende kanten gesteund en heeft de samenwerking tussen de verschillende partijen, zoals de politie en het CIT, als erg fijn ervaren. De zoon krijgt nu wel de hulp die hij nodig heeft.
