Een kijkje achter de schermen

Wanneer verwijzen we door?

We hebben als CIT regelmatig te maken met oproepen die (in eerste instantie) niet voor ons bedoeld zijn. Uiteraard proberen we diegene die we aan de telefoon hebben, zo goed mogelijk te verwijzen naar de juiste instantie. Wat we zoal tegenkomen? Ik zal een greep doen uit onze dossiers:

  • Een oproep van iemand die per ongeluk dubbele medicatie heeft ingenomen en niet weet of dit kwaad kan. Ik heb diegene verwezen naar de huisarts / huisartsen spoedpost voor een medische beoordeling.
  • Een oproep van iemand uit Rotterdam die in crisis is én daar ook woonachtig is. Ik tracht samen met de persoon het juiste telefoonnummer voor crisiszorg uit de eigen regio te achterhalen en verwijs hen daar naar toe. Wij kunnen namelijk alleen mensen helpen die ingeschreven staan in de regio HvB.
  • We krijgen soms telefoontjes van familie die willen weten hoe het met hun familielid gaat die is opgenomen (verschillende instellingen zijn dan mogelijk). Ik verwijs hun naar de juiste instanties.
  • Een oproep van iemand die vooral zijn/haar verhaal wil doen. Behoefte heeft aan een luisterend oor en geen crisisinzet nodig heeft. We verwijzen dan altijd naar de luisterlijn.
  • Een oproep waarbij de veiligheid onmiddellijk in het gedrang is en politie eerst ter plaatse dient te komen. In dat geval spreken we vaak af dat ze eerst politie bellen en dat we dan op een later moment terug bellen voor eventueel vervolg.
  • We krijgen met regelmaat mensen aan de telefoon die denken de GGZ crisisdienst te spreken (acute psychiatrie). We trachten dan altijd te kijken wat er op dat moment nodig is.
  • Iemand belt omdat een kermiswagen verkeerd geparkeerd staat en ze daar last van hebben. We verwijzen dan naar de gemeente om dit met hen verder op te pakken.

En er zijn vast en zeker nog meer voorbeelden te benoemen. CIT HvB doet wat nodig is, waaronder ook doorverwijzen naar de juiste instanties.

Lees ook deze verhalen